問い）
New observation about the age of some globular clusters in our Milky Way galaxy have cast doubt on a long-held theory about how the galaxy was formed. The Milky way contains about 125globular clusters (compact groups of anywhere from several tens of thousands to perhaps a million stars ) distributed in a roughly spherical halo around the galactic nucleus. The stars in these clusters are believed to have been born during the formation of the galaxy, and the so may be considered relics of the original galactic nebula, holding vital clues to the way the formation took place.
The conventional theory of the formation of the galaxy contends that roughly 12 to 13 billion years the Milky Way formed over a relatively short time ( about 200 million years ) when a spherical cloud of gas collapsed under the pressure of its own gravity into a disc surrounded by a halo. Such a rapid formation of the galaxy would mean that all stars in halo should be very nearly the same age.
However, the astronomer Micheal Bolte has found considerable variation in the ages of globular clusters. One of the clusters studied by Bolte is 2 billion years older than most other cluster in the galaxy, while another is 2 billion years younger. A colleague of Bolte contends that the cluster called Palomar 12 is 5 billion years younger than most other globular clusters.
To explain the age differences among the globular clusters, astronomers are taking a second look at “renegeade” theories. One such newly fashionable theory, first put forward by Richard Larson in the early 1970’s, argues that the halo of the Milky Way formed over a period of a billion or more years as hundreds of small gas clouds drifted about, collided, lost orbital energy, and finally collapsed into a centrally condensed elliptical system. Larson’s conception of a “lumpy and turbulent” protogalaxy is complemented by computer modeling done in the 1970’s mathematician Alan Toomre, which suggests that closely interacting spiral galaxies could lose enough orbital energy to merge into a single galaxy.
Google翻訳（日））
私たちの銀河系内のいくつかの球状クラスターの年代についての新しい見解は、銀河がどのように形成されたかについての長年の理論に疑問を投げかけています。銀河系は、銀河核の周りにおおよそ球状のハローに分布した約125個のグロブラクラスター（数万から数百万の星のコンパクトなグループ）を含んでいます。これらのクラスターの星は、銀河の形成中に生まれたと考えられているため、元の銀河の星雲の遺物とみなされ、形成が起こった方法に重要な手掛かりを持っています。
従来の銀河形成理論では、ガスの球状雲が自らの重力の下で崩壊して囲まれた円盤になると、比較的短い時間（約2億年）かけて銀河系が約12〜ハローでこのような銀河の急速な形成は、ハローの星はすべてほぼ同じ年齢でなければならないことを意味します。
しかし、天文学者のMicheal Bolteは、球状クラスターの年代にかなりのばらつきがあることを発見しました。 Bolteによって研究されたクラスターの1つは銀河系内の他のほとんどのクラスターよりも20億年古い、もう1つは20億年後の銀河です。 Bolteの同僚は、Palomar 12と呼ばれるクラスターは他のほとんどの球状クラスターより50億年も若いと主張しています。
球状クラスター間の年代の違いを説明するために、天文学者は「再編成（renegeade）」理論をもう一度見ている。 1970年代の初めにリチャード・ラーソンによって提唱されたこのような新しくファッショナブルな理論の1つは、何百もの小さなガス雲が漂流し、衝突し、軌道エネルギーが失われたために、最終的に集中的に凝縮された楕円系に崩壊した。 1970年代の数学者Alan Toomreが行ったコンピュータモデリングによって、ラーソンの「塊状で乱れた」プロトゴーランスの概念が補完されています。これは密接に相互作用するらせん銀河が単一の銀河に合体するのに十分な軌道エネルギーを失うことを示唆しています。
Google翻訳（西））
Nueva observación sobre la edad de algunos cúmulos globulares en nuestra galaxia de la Vía Láctea han puesto en duda una teoría de larga data sobre cómo se formó la galaxia. La Vía Láctea contiene aproximadamente 125 grupos globulares (grupos compactos de entre decenas de miles y quizás un millón de estrellas) distribuidos en un halo aproximadamente esférico alrededor del núcleo galáctico. Se cree que las estrellas de estos conglomerados han nacido durante la formación de la galaxia, y el mismo se pueden considerar reliquias de la nebulosa galáctica original, sosteniendo pistas vitales sobre la forma en que tuvo lugar la formación.
La teoría convencional de la formación de la galaxia sostiene que aproximadamente de 12 a 13 mil millones de años la Vía Láctea se formó durante un tiempo relativamente corto (unos 200 millones de años) cuando una nube esférica de gas colapsó bajo la presión de su propia gravedad en un disco rodeado Por un halo. Tal formación rápida de la galaxia significaría que todas las estrellas en halo deben ser casi la misma edad.
Sin embargo, el astrónomo Micheal Bolte ha encontrado una variación considerable en las edades de los cúmulos globulares. Uno de los grupos estudiados por Bolte es 2 mil millones años más viejo que la mayoría del otro racimo en la galaxia, mientras que otro es 2 mil millones años más joven. Un colega de Bolte sostiene que el grupo llamado Palomar 12 es 5 mil millones años más joven que la mayoría de los otros cúmulos globulares.
Para explicar las diferencias de edad entre los grupos globulares, los astrónomos están echando una segunda mirada a las teorías de "renegeadas". Una de esas teorías de moda, presentada por Richard Larson a principios de los años setenta, sostiene que el halo de la Vía Láctea se formó durante un período de mil millones o más años, mientras cientos de pequeñas nubes de gas fluían, Y finalmente se derrumbó en un sistema elíptico centralmente condensado. La concepción de Larson de una protogalaxia "grumosa y turbulenta" se complementa con el modelado informático realizado en el matemático Alan Toomre de 1970, que sugiere que las galaxias espirales que interactúan estrechamente podrían perder suficiente energía orbital para fusionarse en una sola galaxia.
Google翻訳（仏））
Une nouvelle observation sur l'âge de certains grappes globulaires dans notre galaxie de la Voie lactée a mis en doute une longue théorie sur la formation de la galaxie. La voie lactée contient environ 125 grappes globulaires (groupes compacts de plusieurs dizaines de milliers à peut-être un million d'étoiles) distribués dans un halo approximativement sphérique autour du noyau galactique. On croit que les étoiles de ces grappes sont nées pendant la formation de la galaxie, et elles peuvent être considérées comme des reliques de la nébuleuse galactique originale, ce qui montre des indices vitaux sur la façon dont la formation a eu lieu.
La théorie conventionnelle de la formation de la galaxie soutient qu'environ 12 à 13 milliards d'années, la Voie lactée s'est formée pendant un temps relativement court (environ 200 millions d'années) lorsqu'un nuage de gaz sphérique s'est effondré sous la pression de sa propre gravité dans un disque entouré Par un halo. Une telle formation rapide de la galaxie signifierait que toutes les étoiles en halo devraient être à peu près le même âge.
Cependant, l'astronome Micheal Bolte a trouvé des variations considérables à l'époque des grappes globulaires. L'un des grappes étudiés par Bolte est de 2 milliards d'années de plus que la plupart des autres grappes dans la galaxie, tandis que l'autre est de 2 milliards d'années de moins. Un collègue de Bolte soutient que le cluster appelé Palomar 12 est 5 milliards d'années de moins que la plupart des autres grappes globulaires.
Pour expliquer les différences d'âge entre les grappes globulaires, les astronomes examinent d'abord les théories de la «renégat». Une telle théorie à la mode, proposée pour la première fois par Richard Larson au début des années 1970, fait valoir que l'halo de la Voie lactée s'est formé sur une période d'un milliard ou plus d'années alors que des centaines de petits nuages de gaz dérivaient, collaient, perdaient l'énergie orbitale, Et finalement s'est effondré dans un système elliptique centralement condensé. La conception de Larson d'une protogalaxe "grumeleuse et turbulente" est complétée par une modélisation informatique faite dans le mathématicien des années 1970 Alan Toomre, ce qui suggère que les galaxies spirales qui interagissent de près pourraient perdre suffisamment d'énergie orbitale pour fusionner en une seule galaxie.
Google翻訳（伊））
Una nuova osservazione sull'era di alcuni cluster globulari nella nostra galassia della Via Lattea ha messo in dubbio una teoria lunga sulla forma della formazione della galassia. La via lattea contiene circa 125 cluster globulari (gruppi compatti da ovunque da diversi decine di migliaia a forse milioni di stelle) distribuiti in un aureolo sferico intorno al nucleo galattico. Si ritiene che le stelle in questi cluster siano nate durante la formazione della galassia e che tali possano essere considerate reliquie della nebulosa galattica originale, tenendo indizi vitali al modo in cui si è svolta la formazione.
La teoria convenzionale della formazione della galassia afferma che circa il 12 a 13 miliardi di anni la Via Lattea si è formata per un tempo relativamente breve (circa 200 milioni di anni) quando una nube sferica di gas è crollata sotto la pressione della propria gravità in un disco circondato Da un aureola. Una tale rapida formazione della galassia significherebbe che tutte le stelle in halo dovessero essere quasi la stessa età.
Tuttavia, l'astronomo Micheal Bolte ha trovato notevoli variazioni negli anni dei cluster globulari. Uno dei cluster studiati da Bolte è 2 miliardi di anni più vecchi rispetto alla maggior parte degli altri cluster della galassia, mentre altri sono 2 miliardi di anni più giovani. Un collega di Bolte sostiene che il cluster chiamato Palomar 12 è di 5 miliardi di anni più giovani di molti altri cluster globulari.
Per spiegare le differenze d'età tra i cluster globulari, gli astronomi stanno prendendo un secondo sguardo sulle teorie "renegeade". Una teoria di nuova moda, presentata da Richard Larson nei primi anni '70, sostiene che l'aureola della Via Lattea si è formata per un periodo di miliardo o più anni, quando centinaia di piccole nubi di gas si sono spostate, si sono scontrate, hanno perso energia orbitale, E infine crollato in un sistema ellittico a condensazione centralizzata. La concezione di Larson di una protogalessia "lumpy e turbolenta" è completata dalla modellazione computerizzata fatta nel matematico di Alan Toomre del 1970, che suggerisce che le galassie a spirale strettamente interagenti potrebbero perdere abbastanza energia orbitale per unirsi in una singola galassia.
Google翻訳（独））
Die neue Beobachtung über das Alter einiger Kugelsternhaufen in unserer Milchstraßengalaxie hat auf eine lange Theorie hingewiesen, wie die Galaxie gebildet wurde. Die Milchstraße enthält etwa 125 globuläre Cluster (kompakte Gruppen von überall von einigen Zehntausenden bis vielleicht eine Million Sterne), die in einem etwa sphärischen Heiligenschein um den galaktischen Kern verteilt sind. Die Sterne in diesen Clustern sind vermutlich während der Bildung der Galaxie geboren worden, und das so kann als Reliquien des ursprünglichen galaktischen Nebels betrachtet werden, die wichtige Hinweise auf die Art und Weise der Bildung stattgefunden haben.
Die konventionelle Theorie der Entstehung der Galaxis behauptet, dass die Milchstraße etwa zwölf bis 13 Milliarden Jahre über eine relativ kurze Zeit (etwa 200 Millionen Jahre) entstanden ist, als eine kugelförmige Gaswolke unter dem Druck ihrer eigenen Schwerkraft in eine Scheibe eindringt Durch einen halo Eine solche rasche Bildung der Galaxie würde bedeuten, dass alle Sterne in Halo fast das gleiche Alter sein sollten.
Allerdings hat der Astronom Micheal Bolte eine beträchtliche Variation im Alter von Kugelsternhaufen gefunden. Einer der von Bolte studierten Cluster ist 2 Milliarden Jahre älter als die meisten anderen Cluster in der Galaxie, während ein anderer 2 Milliarden Jahre jünger ist. Ein Kollege von Bolte behauptet, dass der Cluster namens Palomar 12 5 Milliarden Jahre jünger ist als die meisten anderen Kugelsternhaufen.
Um die Altersunterschiede zwischen den kugelförmigen Clustern zu erklären, nehmen Astronomen einen zweiten Blick auf "Renegeade" Theorien. Eine solche neu modische Theorie, die zuerst von Richard Larson in den frühen 1970er Jahren vorgebracht wurde, argumentiert, dass der Heiligenschein der Milchstraße über einen Zeitraum von einer Milliarde oder mehr Jahren gebildet wurde, als Hunderte von kleinen Gaswolken umherten, kollidierte, verlorene Orbitalenergie, Und schließlich in ein zentral kondensiertes elliptisches System zusammengebrochen. Larsons Vorstellung von einer "klumpigen und turbulenten" Protogalaxie wird durch die Computermodellierung ergänzt, die in den 1970er Jahren Mathematiker Alan Toomre durchgeführt wurde, was darauf hindeutet, dass eng miteinander verbundene Spiralgalaxien genügend Orbitalenergie verlieren könnten, um in eine einzige Galaxie zu verschmelzen.
Google翻訳（露））
Новое наблюдение о возрасте некоторых шаровых скоплений в нашей галактике Млечный Путь поставило под сомнение давнюю теорию о том, как образовалась галактика. Млечный путь содержит около 125 глобулярных скоплений (компактных групп от нескольких десятков тысяч до, возможно, миллиона звезд), распределенных в сферическом гало вокруг ядра галактики. Считается, что звезды в этих скоплениях родились во время формирования галактики, и поэтому они могут считаться реликтами первоначальной галактической туманности, сохраняя жизненные ключи к тому, как происходило формирование.
Традиционная теория образования галактики утверждает, что примерно за 12-13 миллиардов лет Млечный Путь сформировался за относительно короткое время (около 200 миллионов лет), когда сферическое облако газа разрушилось под давлением собственной гравитации в круг, окруженный Гало. Такое быстрое образование галактики означало бы, что все звезды в гало должны быть почти одного возраста.
Однако астроном Микель Болте обнаружил значительные изменения в возрасте шаровых скоплений. Один из кластеров, изученных Болте, на 2 миллиарда лет старше большинства других скоплений в галактике, а другой на 2 миллиарда лет моложе. Коллега Болте утверждает, что кластер под названием Palomar 12 на 5 миллиардов лет моложе, чем большинство других шаровых скоплений.
Для объяснения возрастных различий между шаровыми скоплениями астрономы второй раз обращаются к теориям «ренегады». Одна из таких новых модных теорий, впервые выдвинутая Ричардом Ларсоном в начале 1970-х годов, утверждает, что ореол Млечного Пути формировался в течение миллиарда или более лет, когда сотни маленьких газовых облаков дрейфовали, сталкивались, теряли орбитальную энергию, И, наконец, рухнула в централизованно сконденсированную эллиптическую систему. Понятие Ларсона о «комковатой и турбулентной» протогалактике дополняется компьютерным моделированием, выполненным в 1970-х годах математиком Аланом Тоомром, который предполагает, что тесно взаимодействующие спиральные галактики могут потерять достаточно орбитальной энергии, чтобы слиться в одну галактику.
Google翻訳（中））
关于银河系中一些球状星团的年龄的新观察，使人对怀疑星系形成的长期理论产生疑问。银河系包含分布在星系核周围的大致球形光晕的大约125个小球（几千到几万颗星星之间的紧凑组）。这些星团中的星星被认为是在星系形成过程中诞生的，所以可能被认为是原始星系星云的遗迹，对形成发生的方式持有重要的线索。
传统的星系形成理论认为，当气球在其自身重力的压力下被折叠成圆盘时，在相当短的时间内（约2亿年）形成了大约12至130亿年的银河系由光环。银河系的这种快速形成将意味着光环中的所有星星都应该是几乎相同的年龄。
然而，天文学家米歇尔·博尔特（Micheal Bolte）发现球状星团的年龄有相当大的变化。 Bolte研究的一个集群是星系中大多数其他集群的20亿年，而另外一个则是20亿年。 Bolte的一位同事认为，这个叫做Palomar 12的集群比其他大多数的球状星体小50亿年。
为了解释球状星团之间的年龄差异，天文学家们再来看看“雷德德”理论。上世纪70年代初理查德·拉森首先提出的这样一种新时尚理论认为，银河系的光环形成了十亿年以上的时代，因为数百个小型天然气云漂移，相撞，失去了轨道能量，最后塌陷成中心缩小的椭圆系统。拉尔森的“庞大而动荡”原型的概念是由1970年代的数学家艾伦·托莫雷（Alan Toomre）进行的计算机模拟的补充，这表明密切相关的螺旋星系可能失去足够的轨道能量来合并成单个星系。
Google翻訳（アラビア））
ملاحظة جديدة حول سن بعض المجموعات الكروية في مجرة درب التبانة لدينا يلقي ظلالا من الشك على نظرية طويلة الأمد حول كيفية تشكيل المجرة. تحتوي على درب التبانة حوالي 125 مجموعات غلوبولار (مجموعات مدمجة من أي مكان من عدة عشرات الآلاف إلى ربما مليون النجوم) موزعة في هالة كروية تقريبا حول نواة المجرة. ويعتقد أن النجوم في هذه المجموعات ولدت أثناء تكوين المجرة، ويمكن اعتبار ذلك آثارا من سديم المجرة الأصلي، وعقد أدلة حيوية على الطريقة التي تم تشكيلها.
وتؤكد النظرية التقليدية لتشكيل المجرة أن ما يقرب من 12 إلى 13 مليار سنة درب التبانة تشكلت خلال وقت قصير نسبيا (حوالي 200 مليون سنة) عندما انهارت سحابة كروية من الغاز تحت ضغط جاذبيتها في قرص محاطة بواسطة هالة. مثل هذا التكوين السريع للمجرة يعني أن جميع النجوم في هالة ينبغي أن يكون تقريبا تقريبا نفس العمر.
ومع ذلك، وجد الفلكي مايكل بولت تباين كبير في العصور من التجمعات الكروية. واحدة من المجموعات التي درسها بولت هو 2 مليار سنة أقدم من معظم كتلة أخرى في المجرة، في حين أن آخر هو 2 مليار سنة أصغر سنا. يدعي زميل بولت أن الكتلة تسمى بالومار 12 هي 5 مليارات سنة أصغر من معظم المجموعات الكروية الأخرى.
لشرح الاختلافات العمرية بين المجموعات الكروية، يأخذ علماء الفلك نظرة ثانية على نظريات "رينيجيد". إحدى هذه النظرية الحديثة المألوفة، التي طرحها ريتشارد لارسون لأول مرة في أوائل السبعينات، تقول إن هالة درب التبانة تشكلت على مدى فترة مليار أو أكثر من السنوات، حيث انحرفت مئات من الغازات الصغيرة عن الطاقة المدارية أو اصطدمت أو فقدت، وأخيرا انهار إلى نظام بيضاوي الشكل مكثف مركزيا. ويستكمل مفهوم لارسون ل "المضطربة والمضطربة" بروتوغالاكسي بواسطة النمذجة الحاسوبية التي أجريت في عالم الرياضيات 1970 آلان تومري، مما يوحي بأن التفاعل عن كثب المجرات الحلزونية يمكن أن تفقد طاقة مدارية كافية للاندماج في مجرة واحدة.
Google翻訳（タイ））
การสังเกตการณ์ใหม่เกี่ยวกับอายุของกระจุกดาวทรงกลมบางส่วนในกาแลคซีทางช้างเผือกของเราได้สร้างความสงสัยเกี่ยวกับทฤษฎีที่มีมานานแล้วว่ากาแลคซีก่อตัวขึ้นอย่างไร ทางช้างเผือกมีกระจุกดาว 125 ก้อน (กลุ่มขนาดกะทัดรัดที่ใดก็ได้จากหลายหมื่นถึงอาจเป็นล้านดาว) กระจายอยู่ในทรงกลมทรงกลมทรงกลมรอบ ๆ กาแลคซีนิวเคลียส ดาวฤกษ์ในกระจุกดาวเหล่านี้เชื่อกันว่าเกิดขึ้นในระหว่างการก่อตัวของกาแลคซีและอาจถือเป็นอนุสาวรีย์ของเนบิวลากาแลคซีที่เป็นต้นฉบับถือเป็นหลักฐานสำคัญในการก่อตัวของกาแลคซี
ทฤษฎีทั่วไปของการก่อตัวของกาแลคซีมีความเชื่อกันว่าทางช้างเผือกประมาณ 12 ถึง 13 พันล้านปีก่อตัวขึ้นในระยะเวลาสั้น ๆ (ประมาณ 200 ล้านปี) เมื่อเมฆทรงกลมของแก๊สทรุดตัวลงภายใต้ความกดดันของแรงโน้มถ่วงของตัวเองลงในแผ่นล้อมรอบ โดยรัศมี การก่อตัวของดาราจักรอย่างรวดเร็วนี้จะหมายความว่าดาวฤกษ์ทั้งหมดในรัศมีจะมีความใกล้เคียงกันมาก
อย่างไรก็ตามนักดาราศาสตร์ Micheal Bolte พบว่ามีความแตกต่างกันมากในช่วงอายุของกระจุกดาวทรงกลม กลุ่มดาวฤกษ์ที่ศึกษาโดย Bolte มีอายุ 2 พันล้านปีกว่ากระจุกดาวอื่น ๆ ในกาแลคซีขณะที่อีก 2 พันล้านปีน้อยกว่า เพื่อนร่วมงานของ Bolte เชื่อว่ากลุ่มที่เรียกว่า Palomar 12 มีอายุที่น้อยกว่ากลุ่มดาวเคราะห์อื่น ๆ ถึง 5 พันล้านปี
นักดาราศาสตร์ได้ใช้ทฤษฎี "renegeade" เพื่ออธิบายความแตกต่างระหว่างอายุของกระจุกดาวทรงกลม ทฤษฎีใหม่ ๆ ที่ถูกกล่าวถึงในช่วงต้นทศวรรษที่ 1970 ระบุว่ารัศมีของทางช้างเผือกเกิดขึ้นเป็นระยะเวลาหลายพันล้านปีหรือมากกว่าเมื่อหลายร้อยเมฆก๊าซขนาดเล็กล่องลอยไปรอบ ๆ เกิดการชนพลังงานที่หายไปของวงโคจร (orbital energy) และทรุดตัวลงสู่ระบบรูปไข่ส่วนกลางแบบย่อ ความคิดของ Larson "progalaxy" เป็นก้อนและปั่นป่วนเป็นไปในรูปแบบคอมพิวเตอร์ที่ทำขึ้นในนักคณิตศาสตร์ของ Alan Toomre ปี 1970 ซึ่งแสดงให้เห็นว่ากาแลคซีเกลียวที่มีปฏิสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดอาจสูญเสียพลังงานวงโคจรมากพอที่จะผสานเข้ากับกาแลคซีเดียว
Pengamatan baru tentang usia beberapa kelompok globular di galaksi Bima Sakti kita telah meragukan teori lama tentang bagaimana galaksi terbentuk. Cara Milky berisi sekitar 125globular clusters (kelompok kompak dimana saja dari beberapa puluh ribu sampai mungkin satu juta bintang) didistribusikan dalam lingkaran halal kira-kira di sekitar inti galaksi. Bintang-bintang dalam kelompok ini diyakini telah lahir selama pembentukan galaksi, dan oleh karena itu dapat dianggap sebagai peninggalan nebula galaksi asli, memegang petunjuk penting mengenai pembentukannya.
Teori konvensional tentang pembentukan galaksi tersebut berpendapat bahwa kira-kira 12 sampai 13 miliar tahun Bima Sakti terbentuk dalam waktu yang relatif singkat (sekitar 200 juta tahun) ketika awan gas berbentuk bola ambruk di bawah tekanan gravitasi sendiri ke dalam sebuah cakram yang dikelilingi Dengan halo Pembentukan galaksi yang begitu cepat akan berarti bahwa semua bintang di halo seharusnya sangat hampir seumuran.
Namun, astronom Micheal Bolte telah menemukan variasi yang cukup besar pada kelompok globular. Salah satu kelompok yang dipelajari oleh Bolte adalah 2 miliar tahun lebih tua dari kebanyakan cluster lainnya di galaksi, sementara yang lainnya 2 miliar tahun lebih muda. Seorang rekan Bolte berpendapat bahwa gugus yang disebut Palomar 12 adalah 5 miliar tahun lebih muda dari kebanyakan kelompok globular lainnya.
Untuk menjelaskan perbedaan usia di antara kelompok globular, para astronom mengambil pandangan kedua tentang teori "renegeade". Salah satu teori yang baru modis, yang pertama kali diajukan oleh Richard Larson pada awal tahun 1970an, berpendapat bahwa halo Bima Sakti terbentuk dalam periode satu miliar tahun atau lebih karena ratusan awan gas kecil melayang, bertabrakan, kehilangan energi orbital, Dan akhirnya ambruk menjadi sistem elips terpusat terpusat. Konsep Larson tentang protogalaxy "kental dan bergolak" dilengkapi dengan pemodelan komputer yang dilakukan pada matematikawan 1970 Alan Toomre, yang menunjukkan bahwa galaksi spiral yang berinteraksi erat bisa kehilangan energi orbital yang cukup untuk bergabung menjadi satu galaksi tunggal.
Google翻訳（マレー））
pemerhatian baru kira-kira umur beberapa gugusan globular dalam galaksi Bima Sakti telah menimbulkan keraguan mengenai teori yang lama dipegang tentang bagaimana galaksi telah ditubuhkan. The Milky cara mengandungi kira-kira 125globular kelompok (kumpulan padat mana-mana sahaja dari beberapa puluh ribu untuk mungkin satu juta bintang) diedarkan di halo lebih kurang sfera sekitar nukleus galaksi. Bintang-bintang di dalam kelompok ini dipercayai telah dilahirkan semasa pembentukan galaksi, dan sebagainya itu boleh peninggalan nebula galaksi asal dianggap, memegang petunjuk penting kepada cara pembentukan itu berlaku.
Teori konvensional pembentukan galaksi berpendapat bahawa kira-kira 12 untuk 13 bilion tahun Bima Sakti dibentuk dari masa ke masa yang agak singkat (kira-kira 200 juta tahun) apabila awan sfera gas runtuh di bawah tekanan graviti sendiri ke dalam cakera dikelilingi oleh halo. Seperti pembentukan pesat galaksi bermakna bahawa semua bintang dalam halo perlu sangat hampir umur yang sama.
Walau bagaimanapun, ahli astronomi Micheal Bolte telah mendapati perbezaan yang besar dalam umur gugusan globular. Salah satu kelompok dikaji oleh Bolte adalah 2 bilion tahun lebih tua daripada kebanyakan kelompok yang lain dalam galaksi, manakala yang lain adalah 2 bilion tahun lebih muda. Seorang rakan sekerja Bolte berpendapat bahawa kelompok yang dipanggil Palomar 12 adalah 5 bilion tahun lebih muda daripada kebanyakan gugusan globular lain.
Untuk menjelaskan perbezaan umur antara gugusan globular, ahli-ahli astronomi mengambil melihat kedua di "renegeade" teori. Satu seperti teori baru bergaya, pertama yang dikemukakan oleh Richard Larson pada awal tahun 1970-an, berhujah bahawa halo Bima Sakti dibentuk dalam tempoh satu bilion tahun atau lebih sebagai beratus-ratus awan gas kecil hanyut kira-kira, berlanggar, hilang tenaga orbit, dan akhirnya runtuh ke dalam sistem elips tengah pekat. konsep Larson mengenai sebuah protogalaxy "lumpy dan bergelora" dilengkapi dengan pemodelan komputer dilakukan dalam tahun 1970-an ahli matematik Alan Toomre, yang menunjukkan bahawa rapat berinteraksi galaksi pilin boleh kehilangan tenaga orbital cukup untuk bergabung ke dalam galaksi tunggal.
Quan sát mới về độ tuổi của một số cụm sao cầu trong dải Ngân hà của chúng tôi đã gây ra nghi ngờ về một lý thuyết lâu dài về cách thiên hà được hình thành như thế nào. Dải Ngân hà chứa khoảng 125 cụm cầu (các nhóm nhỏ gọn từ vài chục đến hàng triệu sao) phân bố trong quầng hào quang xung quanh hạt nhân của thiên hà. Các ngôi sao trong các cụm này được cho là đã được sinh ra trong quá trình hình thành nên thiên hà, và do đó có thể coi là di tích của tinh vân thiên hà ban đầu, giữ những đầu mối quan trọng cho cách hình thành.
Lý thuyết thông thường về sự hình thành của thiên hà cho rằng khoảng cách từ 12 đến 13 tỷ năm Milky Way đã hình thành trong một khoảng thời gian tương đối ngắn (khoảng 200 triệu năm) khi một đám mây khí hình cầu sụp đổ dưới áp lực trọng lực của nó vào một đĩa được bao quanh Bởi một quầng sáng. Sự hình thành nhanh như vậy của thiên hà có nghĩa là tất cả các ngôi sao trong hào quang phải gần như cùng lứa tuổi.
Tuy nhiên, nhà thiên văn học Micheal Bolte đã tìm thấy sự khác biệt đáng kể trong các lứa tuổi của các cụm cầu. Một trong những cụm nghiên cứu của Bolte là cao hơn 2 tỷ năm so với hầu hết các cụm khác trong thiên hà, trong khi một sao khác là 2 tỷ năm trẻ hơn. Một đồng nghiệp của Bolte cho rằng cụm được gọi là Palomar 12 nhỏ hơn 5 tỷ năm so với hầu hết các cụm cầu khác.
Để giải thích sự khác nhau về tuổi tác giữa các nhóm cầu vồng, các nhà thiên văn học đang xem xét lần thứ hai các lý thuyết "renegeade". Một lý thuyết thời trang mới như vậy, được Richard Larson đưa ra hồi đầu những năm 1970, cho rằng quầng sáng của Dải Ngân hà đã hình thành trong một tỷ năm hoặc hàng trăm năm khi hàng trăm đám mây khí nhỏ trôi dạt, xung đột, mất năng lượng quỹ đạo, Và cuối cùng sụp đổ vào một hệ thống elliptical tập trung tập trung. Quan niệm của Larson về một thiên niên kỷ "lumpy and turbulent" được bổ sung bởi mô hình máy tính được thực hiện trong toán học Alan Toomre năm 1970, cho thấy các thiên hà xoắn ốc tương tác chặt chẽ có thể mất đi đủ năng lượng quỹ đạo để hợp nhất vào một thiên hà đơn lẻ.
